សប្ដាហ៍នេះខ្ញុំលើកយកពាក្យ «សំឡេង» មកពន្យល់ និង ពិភាក្សាគ្នា។ ដោយឃើញខ្មែរយើងភាគច្រើនសរសេរពាក្យ៖ “សំឡេង “មិនត្រឹមត្រូវទេ ដោយខ្លះសរសេរ “សម្លេង“រីឯខ្លះទៀតសរសេរ “សំលេង“ដែលទាំងនេះប្រាសចាកពីក្បួនច្បាប់ និង វចនានុក្រមខ្មែរ អាស្រ័យហេតុនេះទើបខ្ញុំលើកយកពាក្យខាងលើមកបង្ហាញជូនដើម្បីជ្រាបទាំងអស់គ្នា និង ដើម្បីជាគតិក្នុងការប្រើប្រាស់ឲ្យបានត្រឹមត្រូវ។
ខាងក្រោមនេះ ជាអត្ថន័យពាក្យ “សំឡេង “ដែលមានសេចក្ដីដូចតទៅ៖
សំឡេង ( ន. ) សទ្ទជាតិដែលមកប៉ះសោតប្បសាទឲ្យឮ, សូរសព្ទឬសម្ដីដែល លាន់ឮ : សំឡេងក្រអួន សំឡេងណែនធ្ងន់រំពង ។ សំឡេងក្រអៅ ឬ—ក្រឪ សំឡេងលាន់ឮវ៉ៅគ្រលួច ។ សំឡេងង៉េវ សំឡេងខ្សេវស្ដួចតូចឆ្មារ ។ សំឡេងស្អា សំឡេងគគ្រាតមិនស្អាត ។ល។
សង្ឃឹមថាក្រោយពីជ្រាប អត្ថន័យនៃពាក្យ និង យល់ដឹងតាមក្បួនវចនានុក្រមខ្មែររួចហើយ យើងនឹងសរសេរឲ្យបានត្រឹមត្រូវទាំងអស់គ្នា ។ យើងសរសេរជាព្យាង្គតម្រួតមិនត្រូវទេ ហើយសរសេរថា សំលេង ក៏មិនត្រូវដែរ។
ដោយ៖ បូណា
