ថ្ងៃនេះខ្ញុំលើកយកពាក្យជាបរិវាស័ព្ទមកបង្ហាញអ្នកទាំងអស់គ្នាជាបន្ដទៀត។បរិវាស័ព្ទគឺជាស័ព្ទដែលប្រើសម្រាប់ហែហមភ្ជាប់នឹងស័ព្ទដើមក្នុងចំណោមកន្សោមពាក្យនីមួយៗ ពោលគឺប្រៀប ធៀបដូចជាបរិវារដើម្បី សម្រួលដល់សម្ដីនិយាយ និងសំឡេងពិរោះផ្ដួលតាមសំឡេងស័ព្ទដើម ឲ្យមានភាពចាប់ចុងជួនសម្រួលដល់ការស្ដាប់ និង ដើម្បីពន្យល់ន័យសេចក្ដីនៃពាក្យខាងដើមឲ្យច្បាស់។ បរិវាស័ព្ទ ឬ ពាក្យគន្លាស់កាត់នេះយើងមិនចេះតែគន្លាស់តាមការនឹកឃើញនោះទេ គឺគន្លាស់ឲ្យត្រូវន័យនៃពាក្យផង។ជាទូទៅក្នុងបរិវាស័ព្ទនេះ ពាក្យខាងដើមជាពាក្យដែលមានអត្ថន័យ រីឯពាក្យខាងចុងដែលត្រូវយកមកគន្លាស់ នោះឥតមានអត្ថន័យច្បាស់លាស់ទេ គឺគ្រាន់យកមកដើម្បីបញ្ជាក់ន័យនៃពាក្យខាងដើម។ ខាងក្រោមនេះជាបរិវាស័ព្ទនៃពាក្យកកែង ៖
យោងតាមវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត ទំព័រ ២ ជួរខាងស្ដាំ បន្ទាត់ទី ៧ ៖
កកែង កកោង (គុ. ឬ ន.)កិរិយាពុំគប្បី . កោង, ព្រហើន, ឥតមាន លំអុតលំឱន ។
អាស្រ័យហេតុនេះ បរិវាស័ព្ទនៃពាក្យកកែង អាចគន្លាស់បានជាពាក្យ ” កកែង ធ្វើ ឫកដូចព្រះស្ដោង” គឺ “កកោង ធ្វើឫកដូចព្រះស្ដែង “ មានន័យថា សម្ដែងឫកដូចអ្នកធំសម្បើមណាស់ ។
ដោយ៖ បូណា
