សប្ដាហ៍នេះខ្ញុំលើកយកពាក្យចំនួនពីរទៀត ដែលភាគច្រើនយើងសង្កេតឃើញថាខ្មែរនាំគ្នាប្រើប្រាស់ខុសឆ្គងទាំងមិនដឹងខ្លួន តាមទូរទស្សន៍ កាសែត ជាដើម ។ ខ្ញុំលើកយកពាក្យនេះ មកបង្ហាញដល់អ្នកទាំងអស់គ្នាដើម្បីបានជាគតិ និង ជាប្រយោជន៍ក្នងការប្រើប្រាស់ពាក្យពេចន៍ឲ្យបានត្រឹមត្រូវ និង សម្រាប់ជាការពិចារណា ទាំងអស់គ្នាក្នុង ភាសាជាតិយើង។ ខាងក្រោមនេះជាអត្ថន័យនៃពាក្យទាំងពីរនេះ ៖
រយៈ ( ន. ) ( សំ. ) សង្កាត់, ថ្នាក់, ភាគ, កម្រិត : រយៈកាល, រយៈផ្លូវ, រយៈវេលា, រយៈពាក្យ (រយ “សន្ទុះ, ល្បឿន, ដំណើររួសរាន់, ឆាប់, រហ័ស”) ។
ឧទាហរណ៍៖ គម្រោងនេះមានរយៈពេល៥ឆ្នាំ។
រយះ ( កិ. ) បែករហែកញែកចេញដូចគេចាប់យះ : មែកឈើរយះ (ម. ព. រយាយ ផង)។ ព. ប្រ. សើចរយះមាត់ សើចដោយរិះគន់ហាក់ដូចជានឹងរយះមាត់ : ឱ! ធ្វើការយ៉ាងហ្នឹង គេសើចរយះមាត់អស់ហើយ !; និយាយថា សើចរយះមាត់រយះក ក៏មាន (ព. សា.)។
ឧទាហរណ៍៖ កុមារាសុខសើចស្ទើររយះមាត់។
កំណត់ចំណាំ៖ ខ្មែរភាគច្រើនតែងតែសរសេរថា៖ «រយះពេល» ដែលជាពាក្យមិនត្រឹមត្រូវសូម្បីតែអត្ថន័យ។ ពាក្យត្រឹមត្រូវដែលយើងត្រូវប្រើគឺ «រយៈពេល »។
សង្ឃឹមថា ក្រោយពីបានយល់ដឹងច្បាស់នូវពាក្យទាំងពីរនេះរួច នឹងបានជាប្រយោជន៍ដល់ខ្មែរទាំងអស់គ្នា ក្នុងការប្រើប្រាស់ឲ្យបានត្រឹមត្រូវ៕
