សប្ដាហ៍នេះខ្ញុំលើកយកពាក្យចំនួនបីទៀត ដែលមានសូរដូចគ្នាប៉ុន្តែន័យនៃពាក្យខុសគ្នាមកបង្ហាញជូនដល់អ្នកទាំងអស់គ្នាដើម្បីបានជាគតិ និង ជាប្រយោជន៍ក្នងការប្រើប្រាស់ពាក្យពេចន៍ឱ្យបានត្រឹមត្រូវ និង សម្រាប់ជាការពិចារណាទាំងអស់គ្នាក្នុងភាសាជាតិយើង។ ខាងក្រោមនេះជាអត្ថន័យនៃពាក្យទាំងបីនេះ ៖
ខាន់ ឬ ខ័ន ( សំ. ខឌ្គ, បា. ខគ្គ ) គ្រឿងសស្ត្រាមួយប្រភេទ ផ្លែមានមុខទាំងពីរខាង មានសណ្ឋានដូចផ្លែលំពែង ប៉ុន្តែធំវែងជាងផ្លែលំពែង ដងខ្លីច្រើនជាងដងលំពែង មានស្រោមសម្រាប់ស៊កសៀតចង្កេះបាន ដោយមានខ្សែចងស្រាក់ភ្ជាប់នឹងស្រោមនោះ; ខ្មែរហៅគ្រឿងសស្ត្រានេះ តាមសំនៀងសៀមថា ខ័ន ( ព្រះខ័ន ឬ ព្រះខាន់ ) ព្រោះសៀមសរសេរខររគ៍ ( អ. ថ. ខ៎ាន់ ) ដោយបំប្លែងអំពីពាក្យសំស្ក្រឹតថា ខឌ្គ ។ យើងហៅថា ព្រះខ័ន យូរណាស់ហើយ។ ឧទាហរណ៍៖ ព្រះខាន់រាជ្យ ឬ ព្រះខ័នរាជ្យរាប់ថាជាវត្ថុបុរាណមានតម្លៃណាស់។
ខាន់ខៅ (ន) កំណល់ រង្វាន់ ឬ ទ្រនឹបសម្រាប់ជូនពេទ្យរក្សារោគ ឬ គ្រូបង្ហាញ គ្រូបង្រៀនសិល្បសាស្ដ្រផ្សេងៗ។
ខាន់ជីប (ន) រំយោលគ្រឿងសេះ ចុងសំយុងក្រោមចង្កា។
ខាន់បៀត (ន) ឈ្មោះរោគមួយយ៉ាង កើតបៀតបំពង់ក ធ្វើឲ្យលំបាកលេបបាយ លេបទឹក។
ខាន់លឿង (ន) ឈ្មោះរោគដែលបណ្តាលឲ្យសាច់មានសម្បុរលឿង។
ខាន់ស្លា (ន) ប្រាក់ជំនូនដែលមេបាខាងប្រុស ជូនទៅមេបាខាងស្រី ក្នុងវេលាដែលធ្វើអាវាហវិវាហមង្គល ។ ក្នុងច្បាប់ទសភរិយា លោកកំណត់តែ ៨ ដេញ គឺប្រមាណ ១២ រៀល តែបើនឹងដាក់ច្រើនជាងចំនួននោះក៏បាន។
ខាន់ស្លាក់ (ន) ឈ្មោះរោគមួយយ៉ាងកើតកណ្តាល-ក ធ្វើឲ្យលេបបាយ លេបទឹកពុំរួច។
ខន្ធ (ន. បា.; សំ. ស្កន្ធ ) ក; ដើម; គំនរ; ពួក, កង, ប្រជុំ; កំណត់
ខន្ធ ៥ គឺរូបក្ខន្ធ, វេទនាខន្ធ, សញ្ញាខន្ធ, សង្ខារក្ខន្ធ, វិញ្ញាណក្ខន្ធ ។ ទម្លាយខន្ធ ឬ រំលាងខន្ធ គឺស្លាប់។ រំលត់ខន្ធ គឺចូលនិព្វាន ។
ខណ្ឌ (ន. សំ. បា. ) សង្កាត់, ប៉ែក, កំណត់, ប៉ែកអាណាខែត្រ ។ នាទីដែលមានឃុំច្រើនឡើង ហើយដែលមានចៅហ្វាយខណ្ឌមួយកាន់កាប់រាជការ; ខណ្ឌត្រូវឡើងស្រុក ហើយស្រុកត្រូវឡើងខែត្រ, ជួនកាលខណ្ឌឡើងផ្ទាល់ទៅខែត្រក៏មាន។
ខណ្ឌ (ន. សំ. បា. ) កម្រិត, បម្រាមផ្តាច់មិនឲ្យធ្វើ ។
